Ewa Klimowicz
Creative Project Manager
,
Up Bonus
Umiejętne zarządzanie czasem pracy pracowników staje się to jedno z istotniejszych wyzwań dla działów HR i pracodawców. Systemy czasu pracy to nie tylko formalność, to struktury, które muszą być zgodne z przepisami Kodeksu pracy (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141 z późn. zm.), a jednocześnie pozwalać na skuteczne zarządzanie zespołem. W poniższym artykule przeanalizujemy, czym są systemy czasu pracy, jakie są ich rodzaje, w jaki sposób można je wdrożyć i kiedy warto z nich korzystać.
Czy można pracować 12 godzin dziennie i nie łamać prawa? Albo zaczynać zmianę codziennie o innej porze, nie tracąc przy tym kontroli nad zespołem? Można – pod warunkiem, że znasz systemy czasu pracy i potrafisz je legalnie wdrożyć. Dobrze dobrany system to nie tylko zgodność z Kodeksem pracy, ale też większa efektywność, lepsze morale w zespole i mniej nadgodzin. Ten przewodnik pomoże Ci wybrać najlepsze rozwiązanie dla Twojej firmy i uniknąć kosztownych błędów.
Zgodnie z art. 129 §1 Kodeksu pracy, system czasu pracy to ustalony sposób organizowania i rozliczania czasu, jaki pracownik przeznacza na wykonywanie obowiązków służbowych. To fundament każdej relacji pracodawca–pracownik. Wybór właściwego systemu ma znaczenie nie tylko dla wygody organizacyjnej, ale przede wszystkim dla legalności działania firmy.
Pracodawca nie może dowolnie kształtować harmonogramów. Każdy system musi być zgodny z przepisami – zarówno w zakresie norm dobowych i tygodniowych, jak i odpoczynków. Inaczej może narazić się na kary inspekcji pracy, a nawet roszczenia ze strony pracowników.
Kodeks pracy w art. 135–138 przewiduje następujące systemy czasu pracy:
Każdy system ma swoje plusy i ograniczenia. Równoważny może się świetnie sprawdzić w zakładzie produkcyjnym, a zadaniowy w pracy zdalnej lub kreatywnej.
Nie wystarczy „umówić się” z pracownikiem na konkretne godziny. System czasu pracy musi być wdrożony formalnie poprzez układ zbiorowy pracy, regulamin pracy lub umowę o pracę (jeśli pracodawca nie ma obowiązku tworzenia regulaminu).
Nielegalne zmiany w organizacji czasu pracy mogą skutkować nie tylko karami, ale też koniecznością wypłaty dodatków za nadgodziny, nawet jeśli pracownik ich nie zgłaszał.
System równoważny czy zadaniowy nie mógłby istnieć bez pojęcia okresu rozliczeniowego. Zgodnie z art. 129 §3 Kodeksu pracy, okres rozliczeniowy może wynosić maksymalnie:
To właśnie w tych ramach należy bilansować czas pracy, np. pozwalając na dłuższe zmiany jednego dnia i krótsze w innym.
Jednym z najczęstszych błędów pracodawców jest nieświadome wprowadzanie nadgodzin lub naruszenie doby pracowniczej (czyli 24 godzin od rozpoczęcia pracy). Jeśli pracownik w systemie podstawowym kończy pracę o 22:00 i ma wrócić na 6:00 rano — mamy problem.
Nadgodziny powinny być rekompensowane zgodnie z art. 151(1) Kodeksu pracy – dodatkiem 50% lub 100%, lub czasem wolnym. W systemach zadaniowych czy równoważnych również możliwe są nadgodziny, zwłaszcza jeśli nie pilnuje się przeciętnej normy tygodniowej.
Systemy ruchome i zadaniowe to rozwiązania nowoczesne – wspierające pracowników w godzeniu życia prywatnego i zawodowego. Ich wprowadzenie wymaga jednak dobrej dokumentacji i nadzoru, by nie doprowadzić do nadużyć.
W szczególności w systemie zadaniowym konieczne jest precyzyjne określenie zadań – ich liczby, rodzaju i przewidywanego czasu wykonania. Inaczej może dojść do sytuacji, w której pracownik jest de facto zobowiązany do pracy w nadgodzinach bez rekompensaty.
Każdy pracodawca ma obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy (art. 149 Kodeksu pracy), niezależnie od tego, jaki system stosuje. Nawet w systemie zadaniowym powinno być jasne, że pracownik nie przekracza tygodniowych norm, a odpoczynki są zachowane.
Od 2023 roku obowiązek ten w określonych przypadkach dotyczy również zleceniobiorców. Zaniedbanie ewidencji może skutkować mandatem lub grzywną do 30 000 zł.
Czytaj także:
Trzy miesiące płatnego wolnego – propozycja urlopu regeneracyjnego dla każdego pracownika
Praca na nocki – co musisz wiedzieć, zanim podejmiesz się nocnej zmiany